Interview met Martin Heyl
Van Heyl naar onheil.. En weer terug.
In het kort
Martin wist niet meer waar hij moest beginnen om zijn leven opnieuw vorm te geven. Waar je huis doorgaans een veilige haven is waar je tot rust kan komen, werd Martin continue geprikkeld door rommel en achterstallige, huishoudelijke klusjes. De draad erin was verstrikt.
De vrijwilligers van Netwerk Dordtse Helden hielpen Martin, zij hebben op een dag zijn hele woning opgeruimd en schoongemaakt.
Martin is zo dankbaar, dat hij nu meer tijd en energie heeft om te doen wat hij echt leuk vindt: voor gezellig veel mensen lekker eten maken met op de achtergrond een bandje die live speelt!
Lees hier zijn inspirerende levensverhaal.
Een goed begin…
Geboren worden in een bevoorrecht gezin, wie droomt daar nou niet van? Neem nou Martin Heyl: in 1961 geboren in Drachten en met vier zussen (of dat een voorrecht is, zijn de meningen over verdeeld) opgegroeid, onder hoede van liefdevolle ouders.
Martin is altijd een bezig bijtje geweest. Hij was of met vrienden, of aan het werk, of aan het sporten: Martin was nooit alleen en zat nooit stil! Dankzij zijn baantje bij de groenteboer ontwikkelde hij spierballen waarmee hij de vrouwtjes veroverde (aldus Martin), en droeg hij bij aan de eerste saladebar in de regio. Omdat zijn vader een rijdende toko had, waar Martin natuurlijk ook weleens bij hielp, had hij ook verstand van de Indonesische keuken en leerde zo al op jonge leeftijd lekkere ingrediënten te combineren tot een zeer gewilde maaltijd. Het leven van Martin verliep vlekkeloos.
Totdat zijn moeder ongeneeslijk ziek werd…
…Is het halve levenswerk
Een paar weken nadat zijn moeder overleed, overleed ook zijn vader. Martin veranderde op negentienjarige leeftijd van onbezorgde puber in twee klappen naar een zelfbewuste wees.
Of het opvoeding, cultuur, saamhorigheid of wilskracht is geweest, dat weet ik niet. Misschien een combinatie van alle factoren bij elkaar, maar Martin zette op zijn eigen manier door.
Hij verhuisde naar Groningen en pakte daar de draad van zijn leven weer op: sporten met toernooien op hoog niveau, elk weekend naar de disco of live optredens van bandjes met zijn vrienden, vrouwen versieren en veel en hard werken.
Hij vond zijn draai in een hoefijzerfabriek en ontmoette rond zijn dertigste de vrouw van zijn dromen. Na enige tijd jagen, is het hem gelukt haar hart te veroveren en verhuisde hij in 2000 mee naar Dubbeldam, waar ze samen twee zoons grootbrachten.
Terwijl zijn vrouw zichzelf verder ontwikkelde bij de politie, vond Martin zijn draai als beveiliger bij de meest uiteenlopende, soms best wel gevaarlijke werkplekken.
Hij was de persoon die zijn hoofd koel wist te houden en goed was in bemiddelen, zelfs bij zelfmoordpogingen, gevaarlijke gedetineerden die ontoerekeningsvatbaar werden, als hulpverlener wanneer er weer iemand hulp zocht na een steekpartij en zelfs tijdens het meemaken van een miskraam, terwijl zijn eigen vrouw in verwachting was van zijn kind.
Martin heeft zijn hele leven als beschouwer aan de rand van de maatschappij gestaan. Vroeger al bij vrienden, die hij nog weleens naar de spoedeisende hulp heeft moeten brengen, en zo ook voor zijn werk. Gevangenissen, asielzoekerscentra en andere werkplekken in opdracht van de OvJ, waar hij alle soorten mensen heeft ontmoet die een doorsnee mens maar zelden ontmoet.
Van beschouwer naar deelnemer
Al het beschouwen aan de rand van de maatschappij, leek een voorbode van de donkere wolken die Martin naderden.
Terwijl hij zich er mentaal op voorbereide ooit weer terug te keren naar Groningen, kreeg hij het bericht dat zijn beste vriend daar was overleden. Ondertussen leek voor zijn vrouw de relatie niet meer aan te sluiten op haar behoeften en raakte Martin ook zijn relatie kwijt.
De emoties zochten een uitweg, waardoor hij minder begon te presteren op zijn werk. Dat werd niet begrepen, waardoor Martin ook zijn baan na vijftien jaar dienstverband verloor.
Hij verhuisde naar zijn huidige appartement in Dordrecht in een poging opnieuw zijn leven vorm te geven.
Met niemand om naar toe te keren, probeerde hij met whisky zijn depressie te verdoven. Martin had de tijd nodig dit allemaal te verwerken. Hij had de tijd nodig de liefde en geluk dat hij altijd in zijn hart gevoeld heeft, weer terug te vinden. Even voelde hij zich helemaal alleen.
Genoeg geheyld
De sterkte, intelligente en gedreven jongen, puber en man die hij altijd is geweest, verdrong de depressie en Martin pakte de draad al snel weer op. Terwijl ondertussen meer van zijn oude vrienden overleden, maar zijn relatie op vriendschappelijke basis met zijn ex-vrouw vorderde, vond hij werk als verkeersregelaar.
Waar de mentaal zware tijd lichter begon te worden, brak een fysiek zware periode aan. Tijdens dit werk draaide hij diensten van wel twaalf uur lang, soms wel zes dagen in de week. In regen, sneeuw, ijzel of een hittegolf; Martin stond daar voor twaalf uur lang. Zijn manier daarmee om te gaan was weer beschouwen en zichzelf te laten fascineren van de cultuur in het verkeer. Weer betrad hij een andere soort wereld. Na bijna twee jaar kon hij werken als verkeersregelaar op de motor, waar hij enorm van kon genieten.
Het is hem twee jaar gelukt de depressie weg te stoppen, totdat het zich uitte in een hartinfarct en Martin weer op de rem moest.
Van Heyld op straat naar Held op sokken
Het hartinfarct hakte er goed in bij Martin. Hij heeft tot op de dag van vandaag nauwelijks conditie en moest opnieuw met nog minder middelen een leven opbouwen.
Huishouden was het laatste dat hem nog iets kon boeien; hij had er simpelweg de kracht en energie niet meer voor.Aangezien hij geen inkomen meer genereerde, was hij aangewezen op hulp van Vivera, het sociale wijkteam, en kreeg hij hulp van wijkcentrum Vogelplein, waar een aardige Turkse dame regelmatig peilde hoe het met hem ging. Hij werd voorzien van kleding van de kledingbank en kreeg hulp met zijn administratie en andere algemene behoeften in het dagelijks leven.
Comfortabel en veilig kon Martin als vrijwilliger aan de slag in Het Tuinhuis Sterrenburg waar hij nog steeds werkt, en af en toe kookt hij bij DOOR. Vooral wanneer er een bandje speelt, is Martin graag van de partij. De levenslange passie voor lekker koken en het luisteren naar bandjes had eindelijk weer ruimte gevonden in zijn leven. Het harde eelt van het leven werd langzaamaan vervangen voor comfortabele sokken, alleen thuis werden die sokken nog heel erg vies. Zijn huis bleef een puinhoop. En toen kwamen de Dordtse Helden op zijn pad.
In een dag tijd hebben deze helden samen met Martin zijn hele huis ondersteboven gehaald. Vuilniszakken afval verlieten de woning, terwijl schoonmaakmiddelen en poetsdoekjes ervoor terug kwamen. Martin kreeg letterlijk een nieuwe, frisse start.
De uren met luide muziek en de leuke vrijwilligers hebben hem net dat stukje energie en discipline gegeven die hij nodig had zijn huishouden in orde te maken.
Heymels
Op vrijdag 9 juni ben ik bij Martin op visite geweest om het interview af te nemen naar aanleiding van de ontvangen hulp van Netwerk Dordtse Helden. Hij ontving mij in een opgeruimde woning en vertelde open en uitgebreid het levensverhaal dat ertoe geleid heeft hulp te hebben gehad van het wijkteam, het wijkcentrum en Netwerk Dordtse Helden.
Naar omstandigheden gaat het nu heel goed met Martin.
Wekelijks komt Aafje nog bij hem langs voor het huishouden, maar het meeste heeft hij dan zelf al gedaan. De uren met luide muziek en de leuke vrijwilligers hebben hem net dat stukje energie en discipline gegeven die hij nodig had zijn huishouden in orde te maken.
Boodschap van Martin aan de lezers
Bij deze vraag was zijn antwoord heel duidelijk: ‘wees jezelf.’ Hij vulde zijn antwoord aan met de vraag gewoon een keer iets voor de ander te doen. Belangeloos, puur omdat je de ander wil helpen en om de wereld wat warmte te geven.
Door al zijn levenservaringen, al die verschillende culturen die hij geproefd heeft, al die mensen aan de rand van de maatschappij die hij ontmoet heeft, weet Martin hoe makkelijk je als mens beoordeeld kan worden. Daardoor weet hij ook hoe fijn het voelt als je de ander met respect behandelt en iedereen gewoon laat in de waarde laat.
En daar sluit ik mij bij aan.
Het kan zo fijn zijn een stabiel en georganiseerd leven te hebben, maar wat Martin is overkomen, kan iedereen overkomen. Ieder mens heeft een grens die bepaalt wanneer je een bepaalde discipline opgeeft.
Het kan zo fijn zijn een stabiel
In dit geval was het de discipline van het huishouden. En ergens verbaast me het niets dat iemand die zo graag voor anderen zorgt, zo makkelijk minder voor zichzelf kan zorgen.
Dankzij de dag die Netwerk Dordtse Helden in zijn woning is geweest, kan Martin rustig thuiskomen. ‘Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd,’ zei hij tegen mij.
En dat opgeruimde hoofd kan hij wel gebruiken, gezien hij graag wil oefenen met gitaarspelen en al genoeg prikkels te verwerken krijgt bij zijn vrijwilligerswerk als kok.
Door; Cheyenne van Walsum
Interview
